Bańki to jedna z najstarszych metod stosowanych w tradycyjnej medycynie chińskiej. Najwcześniejsze zapiski dotyczące korzystania z terapii bańkami datuje się na początek IV wieku, kiedy to zielarz Ge Hong opisał je w swoim podręczniku. Późniejsze dzieła napisane podczas Dynastii Tang i Qing opisują techniki stawiania baniek bardzo szczegółowo. Jedna z ksiąg zawiera cały rozdział poświęcony technikom, które łagodzą zawroty i bóle głowy oraz bóle brzucha.
Początkowo lekarze używali wydrążonych rogów zwierzęcych jako baniek i umieszczali je na poszczególnych punktach akupunktury lub meridianach. Obecnie głównie korzysta się z baniek wykonanych z grubego szkła, plastiku lub bambusa. Bańki metalowe lub gliniane są nadal używane w innych krajach. Bańki szklane w odróżneniu od innych surowców są praktyczniejsze, ponieważ umożliwiają terapeucie kontrolę wybrzuszenia skóry, jej koloru i ocenę efektów leczenia.
Terapia bańkami ma wpływ na cały organizm, poprawiając krążenie krwi i energii Qi oraz wzmacniając układ odpornościowy. Zabieg wykonywany przy pomocy baniek może być pomocny:
Bańki lekarskie niekiedy są stosowane do usuwania zanieczyszczeń i szkodliwych substancji z ran.
Przeciwwskazania to alergiczne, ropne lub grzybiczne zapalenie skóry, uszkodzenia skóry, kruchość naczyń krwionośnych. Bańki ostrożnie stosuje się w czasie menstruacji i ciąży.
Podana powyżej lista chorób, w których stawianie baniek może przynieść ulgę, ale również spowodować wyleczenie jest duża lecz nie kompletna.